Demencja starcza dotyka bardzo wielu seniorów. Sprawdź, czy i jak możesz jej zapobiec, opóźnić lub leczyć. Dowiedz się, jak samemu możesz zadbać o swoje zdrowie.
Wraz z określonym wiekiem zaczyna się zmniejszać liczba komórek nerwowych, która przyczynia się do osłabienia funkcjonowania mózgu. Skutkiem tego procesu jest utrudnienie lub uniemożliwienie rozpoznawania osób z otoczenia i samego otoczenia chorego.
Demencja postępuje powoli, dlatego w początkowej fazie najczęściej jest niezauważana. Starsza osoba zapomina o takich drobiazgach, jak miejsca, gdzie zostawiła klucze, dokumenty, telefon, pilot od telewizora czy sprawdzanie skrzynki na listy. Później da się zauważyć zadawanie tych samych pytań oraz powtarzanie swoich wypowiedzi kilkakrotnie w ciągu jednego dnia.
Na kolejnych etapach chory zupełnie przestaje orientować się w otoczeniu, nie rozpoznaje rodziny i znajomych, zaczyna mieć problemy z liczeniem czy mówieniem. Najczęściej to właśnie wtedy bliscy zaczynają podejrzewać demencję starczą. Mogą się pojawić także omamy wzrokowe i słuchowe lub nawet urojenia, które nie pozostawiają już żadnych wątpliwości co do obecności choroby.
Wraz z jej postępowaniem zmienia się też charakter i zachowanie chorego. Osoba zaczyna być lękliwa, bo wszystko i wszyscy stają się obcy, rozdrażniona, bo zdaje sobie sprawę, że ten stan znacznie utrudnia jej funkcjonowanie. Równocześnie z drażliwością zaczną się pojawiać obojętność oraz chwile popadania w odrętwienie, czyli apatia.
Z tych powodów senior nie może być już traktowany jak osoba samodzielna i powinien znajdować się pod stałą opieką. Z drugiej strony osoba potrzebuje zarówno bliskości, jak i cierpliwości i zrozumienia. Wszystko to da jej poczucie bezpieczeństwa, tak potrzebnego w doświadczaniu tej choroby.
Pamiętajmy, że z czasem może to się stawać coraz trudniejsze. Ataki agresji, krzyki, złośliwości kierowane do opiekuna nasilą się, a pomiędzy nimi dostrzeżemy epizody braku motywacji i zainteresowania. Demencji niestety nie da się wyleczyć, można jedynie ją opóźnić i złagodzić objawy, na przykład poprzez ćwiczenie mózgu. Odbywa się ono przez bardzo proste czynności: regularny kontakt z innymi osobami, rozwiązywanie krzyżówek i łamigłówek, gra w szachy lub gry planszowe.
Warto też zadbać o odpowiednią ilość aktywności fizycznej, snu i dostarczanie organizmowi konkretnych substancji odżywczych, zawartych choćby w rybach czy orzechach. Oprócz tego powinno się skorzystać z pomocy specjalistów, a więc psychoterpauety i psychiatry, oraz lekarza, który prawdopodobnie skieruje chorego na badania przesiewowe.
Wizyty u nich, a także odpowiednie leki znacznie poprawią jakość życia seniora i ułatwią mu odnalezienie się i funkcjonowanie w nowej dla niego rzeczywistości. Szczególnie pomogą: terapia kognitywna (trenowanie pamięci), walidacyjna (pobudzanie do przejawiania prawidłowych zachowań), reminiscencyjna (przywoływanie wspomnień z życia chorego) oraz środowiskowa i zajęciowa. Wszystkie te zabiegi pozwolą seniorowi uzyskać spokój i komfort, tak bardzo potrzebne przy niezależnych od niego zanikach pamięci.
Zdjęcie główne: Kampus Production/pexels.com
