Warunki przejścia na emeryturę w wieku 60 lat. Co warto wiedzieć?

Pracownik po ukończeniu wieku emerytalnego może zdecydować się na rozwiązanie stosunku pracy. Wówczas będzie przysługiwać mu emerytura, czyli comiesięczne świadczenia wypłacane z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Osoby, które pracowały w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, mogą wnioskować o wcześniejszą emeryturę.

W Polsce wiek emerytalny wynosi 60 lat dla kobiet, a dla mężczyzn – 65 lat. Osiągnięcie wieku emerytalnego jest podstawowym warunkiem uprawniającym do złożenia wniosku o emeryturę w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, konieczne jest jednak jeszcze udokumentowanie odpowiedniego stażu pracy. Dla kobiet wynosi on 20 lat, a dla mężczyzn 25 lat. Do stażu pracy zalicza się zarówno okres składkowy, jak i nieskładkowy, a więc: 

• okres przepracowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
• czas pobierania zasiłku chorobowego, powypadkowego i rehabilitacyjnego,
• czas spędzony na służbie wojskowej, urlopie macierzyńskim i wychowawczym,
• liczba dni wykorzystanych w ramach bezpłatnego urlopu.

Warto także wiedzieć, że jeżeli uzyskaliśmy dyplom ukończenia uczelni wyższej (niezależnie od uzyskanego tytułu), to do stażu pracy możemy doliczyć 8 lat.

Warunki przejścia na wcześniejszą emeryturę

Polskie prawo zakłada możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę. Na szybsze otrzymywanie świadczeń mogą obecnie liczyć osoby urodzone w latach 1949–1968, które pracowały w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Jednocześnie powinny one spełnić następujące warunki:

• osiągnąć wiek emerytalny,
• udokumentować okresy składkowe i nieskładkowe,
• udokumentować staż pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze,
• złożyć wniosek o przekazanie środków z OFE do budżetu państwa bądź zrezygnować z OFE.

Co ważne, aby otrzymywać wcześniejszą emeryturę, należy również wykazać, że przepracowało się minimum 15 lat do osiągnięcia 55 lat (w przypadku kobiet) lub 60 lat (w przypadku mężczyzn).

Przyjrzyjmy się, jakim pracom i stanowiskom przysługuje określenie „szczególnych warunków i szczególnego charakteru”.

Za osoby pracujące w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych w:

• górnictwie i energetyce,
• hutnictwie,
• hutnictwie i przemyśle metalowym,
• przemyśle poligraficznym,
• przemyśle drzewnym i papierniczym,
• transporcie i łączności,
• portach morskich,
• rolnictwie i przemyśle rolno-spożywczym,
• w zakładach chemicznych,
• w służbie zdrowia i opiece społecznej,
• przy przetwórstwie azbestu, produkcji ołowiu i kadmu.

Z kolei osoby zatrudnione w szczególnym charakterze to:

• osoby wykonujące działalność twórczą lub artystyczną,
• dziennikarze objęci układem zbiorowym pracy dziennikarzy,
• pracownicy organów kontroli państwowej i administracji celnej,
• nauczyciele wychowawcy lub inni pracownicy pedagogiczni wymienieni w art. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela,
• żołnierze zawodowi,
• funkcjonariusze Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, CBA, Straży Granicznej, BOR-u, Służby Celnej, Służby Więziennej i Państwowej Straży Pożarnej,
• pracownicy jednostek ochrony przeciwpożarowej.

Aby obliczyć wysokość świadczenia emerytalnego, należy podzielić podstawę obliczenia emerytury (uzbierany kapitał) przez średnie dalsze trwanie życia. Natomiast na wysokość emerytury składa się:

• zwaloryzowany kapitał początkowy,
• zwaloryzowane składki na ubezpieczenie emerytalne,
• zwaloryzowane składki znajdujące się na subkoncie w ZUS (w przypadku członków OFE).

zdj. główne: sabinevanerp/pixabay.com